جنبش (واژه واژه حرف دل)

استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی

پدرانمان گفتند که "استقلال" می­خواهیم. برآنیم تا خود بر سرنوشتمان امیر باشیم و بی­هراس از چشمان هیز و افکار پلید بیگانگان و بی دریوزگی از این و آن، به سوی فردایی بهتر پیش رویم. ایرانی باشیم و مستقل.
پدرانمان گفتند که "آزادی" می­خواهیم. برآنیم تا آزاد زیست کنیم بی آنکه کسانی بخواهند این حق خدادادی ما را به ما هبه کنند، چه رسد به اینکه بگیرند! آزادی می­خواهیم و بهایش را می­پردازیم تا هویتمان به تاراج نرود و حقوقمان از کف نرود و راه رشد و کمالمان باز بماند.
پدرانمان گفتند که "جمهوری" می­خواهیم. برآنیم تا سالاری را تنها برای مردم بخواهیم نه آنکه معدودی خود را سالار مردم بدانند. می­خواهیم حکومت موروثی برای همیشه پایان پذیرد و چرخش نخبگان در قالب جمهوری مردم سالار رخ بنماید.
پدرانمان گفتند که قالب جمهوری را با محتوای "اسلامی" می­خواهیم. برآنیم تا در چارچوب قواعد آیین آسمانی خویش زیست کنیم و سره از ناسره بازشناسیم. مسلمان باشیم و در جامعه ای سرشار از آداب مسلمانی تنفس کنیم.
و این شد که شعار پرشعور "استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی" سر دادند و بساط شاه بازی و شاهزاده بازی برهم ریختند و طرحی نو درانداختند.
سه دهه از آن روزگار می­گذرد و بر این باورم که هنوز بیشینه مردم این دیار بر آن شعار پایبندند. گله و گلایه ای اگر هست، از این است که چرا با آن هدف­های والا فاصله داریم و چرا راستای برخی بردارها به سوی آن اهداف نیست؟! وگرنه کیست که "استقلال" نخواهد، دل به "آزادی" نبندد و خواهان سالاری بر سرنوشت خود در جامعه ای اسلامی نباشد؟
22 بهمن، فرصتی است تا با حضور خود به یاد از یاد برندگان اهداف انقلاب بیاوریم که آرمان­های سبز دیروز پدرانمان، حرف امروز ما نیز هست. هم خواستار استقلال این سرزمین هستیم و هم آزادی خویش را می­طلبیم. نه از جمهوریت روی­گردانیم و نه از اسلامیت دور می­افتیم. اصلاً به "اسلام اندیشی جمهوریت ستیزان" و به "جمهوریت باوری اسلام گریزان" سر سوزنی باور نداریم و صداقتی در آنان نمی­یابیم.
22 بهمن امسال، در سی و یکمین سالروز پیروزی انقلاب اسلامی باز به میدان می­آییم تا فریاد کنیم: "استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی".