دلم برای حرمت تنگ است
امروز مهمانی بزرگی در مشهد برپاست. در بارگاه شما بارعام می دهند. گاه، گاه شماست رضا جان!
شاهدان شیدا "پیرهن چاک و غزل خوان و صراحی در دست" به ضیافت ضریح شما می روند. نقاره زن ها صبح علی الطلوع ندا در می دهند که خورشید، "شمس الشموس" را به خدمت ایستاده است. کبوتران بر درگاه می ایستند تا غبار خستگی از سر زوار بتکانند و آنان را به جرعه نوشی لحظه های عطشناک زیارت دعوت کنند.
سرزمین توس، دشت فراخ گریز آهوانی است که سرخوشانه می چمند و بر دیگران فخر می فروشند.
چقدر آسمان حرم سر سبز است! انگار سبز تر از باغ جنان است! چقدر درختهای زیارتنامه به بار نشسته است آنجا! عطر چشمه های نیایش در تراوش است و انگار قلب آسمان آنجاست! نیستم اما به چشم دل می بینم. امسال هم افتخار شادی در کنار بارگاه شما از من دریغ شده است و حالم دیگرگون است.
کاش مشهد بودم. مشهد که باشی، داخل حرم، چسبیده به ضریح، در شبستانها، صحن ها و اصلا هرجای سرزمین توس که باشی، فرقی نمی کند! می توانی سرخوش شوی به تنفس در فضای پرواز ملایک.
آقا جان! من که چیزی ندارم اما هرجا که می روم، دلم از مشهد شما تکان نمی خورد. هرجا که می روم، وقتی مردم می خواهند سلامشان را به شما برسانم، احساس بزرگی می کنم. مغرور می شوم. به اینکه زادگاهم جایی است که روزگاری در هوای آن نفس می کشیده اید و امروز عاشقانتان مهمانش می شوند، می بالم. حتی نام شما هم برایم بزرگی می آورد!
وقتی در یکی از خیابانهای مشهد کودکی را می بینم که به شما سلام می دهد، دلم باز می شود، قد می کشم، تا آسمان می روم، بزرگ می شوم، از فرشته ها بالاتر می روم. نام شما جواز فخر من است!
هنوز و همیشه به دو ساعت جاروکشی بارگاه شما بر زمین و زمان فخر می فروشم!
حال نا خوشی دارم. نه! حال خوشی دارم. کاش مشهد بودم. کاش به مهمانی حرم می رفتم. اما انگار این دوری و بی تابی خود نعمتی است. نعمت که از کفت می رود تازه قدرش را می دانی! حالا به زیارت که می روم بیشتر حظ می برم!
هرچند حال و روز زمین و زمان بد است یک تکه از بهشت در آغوش مشهد است
آقا جان! ما را به اجازه زیارت دایم در حرمت بنواز. ای حجت بالغه و حضرت بی نیاز! ای امام نمازهای ناز یا حضرت رضا!
گرچه من و ما قاصریم و گاه از شیعه بودن تنها به نام بسنده کرده ایم ولی ای همه وجاهت در نزد حضرت حق! دیگر بار و برای همیشه در پیشگاه حضرت باری شفاعتمان کن و از حضرتش توفیق شناخت و باور قلبی و عمل به هر چه نیکی است را برایمان طلب فرما!
