آره همه ما مقصريم. وقتي به جاي فرش اصيل دستباف كه هم هنر است و هم يادگار فرهنگي ما، از فرش ماشيني استقبال مي كنيم و در شهري مثل كاشان كه يكي از پرورشگاههاي فرش دستباف است بيش از 400 مجوز كارخانه فرش ماشيني صادر مي شود، وقتي دستار ايراني كه زماني بر سر دانشمندان ما بوده است و هنوز مي توان آنرا بر سر مجسمه هاي آنها ديد، امروز در فيلمهاي ايراني تنها بر سر قاچاقچيان نهاده مي شود، وقتي طفل تربت جامي به جاي نواختن دوتار، گيتار برقي به دست مي گيرد، وقتي انگليسي ها براي فروش چاي توليدي در مستعمره شان (هندوستان)، چاي را نوشيدني ملي ما مي كنند، وقتي... يعني كه ما مدتها پيش قافيه را باخته ايم و آنچه خود داشته ايم را از بيگانه طلب كرده ايم