جنبش (واژه واژه حرف دل)

نمایشگاهی برای شناخت مشاغل

یادداشت‌های پراکنده از دیدار با کشور چکمه پوش (پسین روز سوم)

پیشتر از گروه های نوجوانانی گفتم که در خیابان های اطراف نمایشگاه به چشم می آمدند و دسته دسته به بازدید از نمایشگاه ویژه معرفی مشاغل می پرداختند. حالا فرصتی بود تا به این نمایشگاه هم سرکی بکشم و حس کنجکاوی خود را ارضا کنم.
انتخاب آگاهانه شغل و رشته تحصیلی انگیزه برپایی نمایشگاه   "Job" است و ورود به این نمایشگاه و گشت و گذار در آن گویی همسان با گذراندن دروس "فنی و حرفه ای" و نیز دوره فشرده ای از "طرح کاد" است.
من و همسالانم در دوره تحصیلی راهنمایی، به صورت تئوری و در کتاب های فنی و حرفه ای با مشاغل گونه گون در حد الفبایی مقدماتی آشنا می شدیم و کمتر کسی از این دوره و دروس بهره مناسبی می برد. حتی در مدرسه ما که در آن روزگار ساختمان جدایی به عنوان کارگاه فنی و حرفه ای داشت و از این نظر یک سر و گردن از دیگر مراکز آموزشی شهرمان بالاتر بود، باز هم فعالیت کارگاهی ما در طول سه سال خلاصه می شد به یک ساعت حضور در کارگاه جوشکاری و زدن چند خال جوش یا اندکی سیم کشی برای روشن و خاموش کردن یک لامپ و یا کمی اره به دست گرفتن به عنوان مشق نجاری.
در دوره دبیرستان هم که قرار بود تئوری جای خود را به عمل بدهد، طرح کاد را از سر می گذراندیم که کمتر کسی از آن سود وافی و کافی می برد. بسیار بودند هم نسلان ما که در کارگاه ها یا شرکت ها به جای فراگرفتن کار تنها به جاروکشی و کارهای خدماتی مشغول می شدند و استادکار هرگز به این شاگردان موقتی فوت و فنی نمی آموخت.
نسخه ای که ایتالیایی ها برای این مسأله پیچیده اند تا دانش آموزان، نوجوانان و جوانان را با حرفه های گوناگون آشنا کرده و برای انتخاب شغل و رشته تحصیلی هدایتشان کنند، برگزاری هرساله نمایشگاه مشاغل است. در این نمایشگاه می شد همه جور شغلی را دید و با مراکز آموزشی و دانشگاه های آموزش دهنده آن شغل آشنا شد. محوطه ای بزرگ در اختیار پزشکان بود که در آن از انواع آمبولانس ها تا چادرهای امداد و نجات تا آزمایشگاه های گوناگون وجود داشت و کسانی با پوشش مخصوص پرستاران یا نیروهای امدادی و... آماده پاسخگویی به مخاطبان بودند و انواع ماکت ها و نمونک ها را نیز در اختیار داشتند.
محوطه ای دیگر به خدمت نیروهای پلیس درآمده بود تا از انواع ماشین ها و موتورهای پلیس تا انواع یونیفورم ها و حتی سگ هایی که با پلیس همکاری می کنند شکل و شمایلی خاص به آنجا بدهد. کارگاه های فنی و مراکز پژوهشی فراوانی به معرفی رشته های مختلف مهندسی می پرداختند و در آنجا می شد از خودروسازی تا ساخت رایانه و حتی اصول اولیه بازی های رایانه ای را فرا گرفت. بخش اعظمی از نمایشگاه در خدمت رشته های ورزشی گوناگون و تربیت بدنی قرار داشت که بازدیدکنندگان بدان سرگرم بودند و از فوتبال و والیبال تا یوگا و ماساژ درمانی در این بخش قابل دیدن بود.
در کنار مشاغل آشنا و همه گیرتر برای ما فراوان بودند حرفه های کمتر شناخته شده که اینها نیز در نمایشگاه به خوبی عرضه می شدند. از انواع چرخبال ها و هواپیماها برای معرفی خلبانی و کادرهای پروازی تا طراحی مد و لباس و یا آموزش عملی خال کوبی روی بدن و آرایش ناخن!
سرک کشیدنم به نمایشگاه مشاغل که به پایان رسید، برای شناخت حال و هوای سیاسی و اجتماعی ایتالیا با دکتر رضا قاسمی هم سخن شدم. پزشک ارتوپد ایرانی ساکن ایتالیا که خیلی خوب به تحلیل وضعیت می پرداخت. او می گفت که در ایتالیا دموکراسی ناقصی حاکم است اما همه این وضع را پذیرفته اند و با آن کنار آمده اند. مثال می آورد از کودتای اخیر و اینکه رییس جمهور ایتالیا (که از سوی مردم انتخاب نشده است) نخست وزیر برلوسکنی (که منتخب مردم بوده است) را با وجود داشتن اکثریت پارلمانی برکنار کرد اما آب از آب تکان نخورد!
قاسمی می گفت که در چند دهه گذشته تنها دولت پیشین برلوسکنی مهلت قانونی اش به پایان رسید و دیگر دولت ها همواره پیش از مهلت قانونی به شکلی ناتمام حذف شده اند اما با این حال کشور به مشکلی بر نخورده است!
گرم صحبت بودیم که ساعت کار نمایشگاه به پایان رسید و طبق قرار قبلی برای دیدن بافت تاریخی و زیبای ورونا راهی خیابان ها باستانی شدیم.