بيشتر به پلان کوخم فکر ميکنم فقط اندکي فراخترست از کاخ
تا نيمي از پازل کنج هايش را کنار هم ميگذارم ميبنم شب شده ، وقت خواب است : يعني جيش ، بوس ، لالا
تا کنون شام گرم کاخي در دهان نچرخانده ام ولي قصه هايش را دقيق تر از ساکنان پاي بسته آن روان حفظ خواني مي کنم .
و فردا تکرار همين واقعه هاست .
راستش را بخواهي تاکنون خيمه اي کودکانه اي نيز برنيفراشته ام . از دعواي مادرم مي ترسم : هي پسر اينجا چه بازار سرشوريست که به راه انداخته اي ! اشکهاي غم پهنه صورتم بپوشاند اينک فرصتي دوباره خلق شد براي طرحي نو درانداختن ، دوباره به کوخ آينده ام مي نگرم.