شايد اگر خوبان با تيغ هايشان اسطوره نمي شدند، بازار شمشيرهاي پلاستيكي مي خوابيد و بچه ها جاي شمشير كتاب ميخريدند!
شايد اگر هويت ها مثل آرامگاه ها ي كالبدي بي نشان نميماند، هر زن مي توانست بانوي دو عالم باشد و آنوقت بانو ها افسانه نميشدند ...شايد.
شايد اگر قرباني قهرمان نبود، تاريخ اينهمه از بيماري و زهر و مسموميت و زجه و عطش و محروميت و خستگي و خون و رنج اشباع نبود!
باز دلمان خوش است كه هنوز كودكاني هستند كه شعرهاي زين العابدين بيمار را از بر اند، اما مي جنبند!
پيروز باشي و اميدوار
