جنبش (واژه واژه حرف دل)

از کیک و کوکو و پیتزا تا فرش ایرانی

هر از گاهی در خبرها می شنویم که جمعی از ایرانیان در عالم سرگرمی و تفریح آهنگ رکورد زدن می کنند و اغلب مقارن با اعیاد با گرد هم آمدن در پارک و بوستانی به تولید و رونمایی سنگین ترین کیک، بزرگترین کوکو و یا طولانی ترین پیتزا دست می زنند.
اقدامی که با پوشش گسترده رسانه ای رو به رو می شود و حتی رسانه ملی نیز از سر ذوق و اشتیاق به انعکاس چنین رخدادی می پردازد. رخدادی که گاه پیامدهای نامبارکی دارد و از فردای آن تصاویر و عکس های گرفته شده از شتاب و ولع شهروندان در تصاحب تکه ای از آن خوراک، مسافر ایمیل ها و صفحات وب می شود تا تصویری ناشایست از ایرانیان ترسیم کند.
چنین رخدادی حتی فارغ از پیامدهای غیرمستقیم و زیانبار آن، جز سرگرمی و تفریحی گذرا دستاورد دیگری ندارد چرا که نسبتی با فرهنگ، هنر و هویت ایرانی ندارد و نه کیک های تولیدی، برخاسته از آشپزی بومی ایرانیان است و نه پیتزایشان قرابتی با این سرزمین دارد.
اما همین تازگی ها رکوردی شگرف و ارزشمند با مستندات متقن در کتاب رکوردهای جهانی گینس برای کشورمان به ثبت رسید که هم برخاسته از فرهنگ و هنر ایران است و هم آمیخته با هویت دیرپای این سرزمین اما چنان که باید و شاید بدان پرداخته نشد و رسانه های این دیار به استقبال شایسته آن نرفتند.
رکورد طراحی، بافت و تولید بزرگترین فرش دستباف دنیا همین چندی پیش در میان رکوردهای جهانی گینس برای کشورمان به ثبت رسید و گواهی آن نیز همین یکی دو هفته پیش به ایران ارسال شد اما این توفیق ارزشمند بازتاب رسانه ای درخور توجهی نیافت.
این رکورد از آن فرشی است که نزدیک به 6 هزار مترمربع مساحت دارد و به سفارش کشور امارات برای مفروش کردن مسجد شیخ زاید آل نهیان در ابوظبی توسط شرکت سهامی فرش ایران تولید شده است.
نیک می دانیم که هر کشوری به کالایی می نازد و کوشش دارد برند و نام معتبر خود در آن عرصه را همواره زنده نگه دارد. از قهوه برزیل تا ساعت سوییس، از گل هلند تا خودروی ژاپن و ایران ما هم به فرش دستباف خود می بالد و می نازد.
فرش دستباف ایرانی میراثی کهن و گرانسنگ است که قرن های متمادی به هویت و هنر ایرانیان پیوند خورده و با خرده فرهنگ های ایرانی آمیخته است و امروز به سان پرچم فرهنگی این سرزمین در جهان نامدار است.
حالا ثبت رکوردی دیگر برای این میراث اصیل و نشان دادن توانمندی ایرانیان در تولید انحصاری بزرگترین فرش های دستباف دنیا به ویژه در سالی که "حمایت از تولید ملی" بر پیشانی آن جای گرفته است آیا ارزش توجه رسانه ای در حد و اندازه کیک و کوکو و پیتزا را ندارد؟!
 این فرش بی مانند که روزانه در دو نوبت کاری و در مدت 18 ماه حدود یک هزار و 200 بافنده هنرمند ایرانی بیش از 2 میلیارد و 120 میلیون گره بر آن زده اند، تولیدی بی همتا و بی رقیب است که اکنون مسجدی در ابوظبی را زینت بخشیده است و بر این گمانم که رسانه های ایرانی آنگونه که باید و شاید در تکاپوی بازگو کردن این توفیق و نمایش مکرر و چندباره این کامیابی نبوده اند.
(این یادداشت روز دوشنبه یکم آبان 91 در صفحه 4 روزنامه مغرب منتشر شده است)