دوباره به خودم گفتم زود قضاوت نكن. خيلي خيلي سخته!

زيبا بود مثل هميشه.

شايد اون قديمها همين جوون حتي با پاي بريده بلند مي شد تا پيرمرده بشينه، آخه اين رسم جوون مردي بود

درختان ايستاده مي ميرند .

بوي دود مي آد
انگار يه چيزي اون دور دورا داره مي سوزه
چقدر دور شديم از خودمون !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
.................................................................................
نمي تونم بعضي از نوشته هات رو بخونم و بغض نکنم ..

متعهدانه نوشتن دشواره. آدم خيلي چيزها را ميبينه و مي گذره از كنارش.رشك برانگيز ثبتشون مي كني و يك جور تلنگره به آدم كه ... شايد من خودم چندان علاقه اي به اين سبك نوشتن نداشته باشم اما به هرحال يك نفر بايد اين حسهاي انساني رو هم ثبت كنه. مثل نوشته قبلي يا همين يكي.

اسم نوشته زياد مناسب نيست. به قول فرشيها گل درشته!